30 Juni 2006, Cangas - Islas Cies.

Vandaag gaan we eens kijken bij Islas Cies, dat behoort tot een steil uit zee oprijzend
eilandgroepje zo'n beetje pal voor Ria de Vigo. Om 11.15u hijsen we de zeilen en met zo'n 6 knopen (snelheid)
gaan we richting Cies. 13.30u strijken we de zeilen,we zien dat er zeemist komt opzetten
boven het eiland en we balen behoorlijk, maar ondanks de mist tuffen we langs het eiland op zoek naar een leuke
ankerplek. Bij het hagelwitte zandstrand laten we het anker zakken, een prachtige plek!
Het is ontzettend maf weer!!! De mist komt van zee en zie je in flarden over het eiland trekken, de baai
ligt in de zon en er staat een stevig windje.
De Nostress ligt goed vast op het anker, en wij gaan met de dinghy aan wal om het eiland te verkennen!
Onbewoond, 2 huizen, 2 restaurants, 1 camping (zeer basic) en een Ferry-landing pontoon, iedere 2uur een
Ferry mat strand- en campinggasten, maar als de laatste volle Ferry om 21.00u het eiland verlaat is er
geen mens meer te bekennen. Verschillende boten verlaten ook hun ankerplek. Zo'n 5 stuks blijven er
nog voor anker liggen.

Een romantische nacht voor anker bij eiland Cies!! Hadden we gedacht!!! Het werd Horror!!
We dobberen en dansen, de wind is aangetrokken tot zo'n 24 knopen, geen enkel probleem
we liggen als een huis, het anker houdt goed, ankeralarm op de gps aan.
Midden in de nacht 0.30 u een enorme klap!! vliegen ons bed uit (Anker los??  een Rots?? ) Maarten
staat binnen een paar seconden in de kuip!! Het is een ander schip wat van zijn anker losgeraakt is
en in die deining met een enorme klap tegen ons aangeslagen is!! Het drijft al weer verder,na enkele minuten
zien we bemanning aan dek en zoeken ze weer een nieuwe plek. Gelukkig nu achter ons!!!
We laten via een schijnwerper weten dat ze ons geraakt hebben, het is nu erg donker dus morgenochtend
de schade maar opnemen, we drijven immers nog en er komt nergens water binnen!! Maar weer proberen te
slapen!! Had je gedacht!! Om 5 uur neemt de wind af en dommelen we in. 7.30u, ik hoor geratel van een anker-
ketting. Onze buurman wil zomaar vertrekken!!! Weer staat Maarten binnen enkele seconden "hevig ontdaan"
in de kuip en laat weten dat "dit echt niet kan" Ze halen hun schouders op maar varen toch enkele
rondjes om de Nostress, zien blijkbaar ook de schade, maken hun excuses en we wisselen verz.gegevens uit!!
Kan natuurlijk gebeuren maar zo weg gaan is ongehoord!!!
We zijn blij als ze wegvaren,halen opgelucht adem en doodmoe duiken we ons bed weer in!!!